Eksik Bir Şeyler Var ya da Fazla

  Aklım nerde? Nerelerde? O kadar çok yerde ki toparlayamıyorum. Büyümemiş gibi davranıyorum ama biliyorum ki büyüdüm. Küçükken bencil düşünülmez; hep başkalarını düşünürsün, çok uzakta acı çekenleri düşünürsün, bir şeyler yapmak acılarını dindirmek için uğraşırsın. Büyüdükçe kendi acıların ağır basar. Küçükken olduğu gibi üzüldüğünde kaçıp dönebileceğin bir evin olmaz bazen. Bazen arkasına saklanabileceğin baban. Abin yanında değildir mesela 'benim abim sizi döver' diyemezsin. Ablan yanındadır ama eski alışkanlıktan anlatamazsın üzüntünü. Annene zaten herkesi o düşündüğü için daha fazla üzülmesin diye hiçbir şey diyemezsin. Sonunda kendi kendini düşünmekten başkalarını düşünemezsin. Büyüdükçe küçükken seninle ilgilenenlerin kendilerini düşünmekten seni düşünmeye fırsatları kalmaz. Sıkılmışlardır zaten 'Artık büyüdün!' derler. Çocukken olduğu gibi saklanbaç oynasambulabilir miyim çocukluğumun masumiyetini?